Caxita

Hallo allemaal,

Het geplande weekend naar Dondo ging helaas weer niet door.
Nico zijn werkvisum is nog steeds niet voor elkaar en mijn visum is sinds half augustus afgelopen,ik ben hier dus illegaal.Het is daarom niet verstandig om te gaan reizen, zeker niet naar de binnenlanden en helemaal al niet als je met z`n tweeën gaat. Als ze kwaad willen kunnen ze je zo opsluiten en dat kunnen we beter niet riskeren. We zijn nog wel even op stap geweest naar Caxito. Uren in de auto gezeten voor ongeveer 50 km rijden.
Er is daar een rivier met stroomversnelling. De mannen staan daar middenin om vis te vangen. Op de weg naar Bara do Donde de eerste koeien op de weg ontmoet en bij het dorpje aangekomen hadden we een schitterend uitzicht over de baai.
Langs de weg zie je vele tientallen Baobab bomen, zie foto.
Volgens internet is dit een zeer zeldzame boom.
De Baobab boom kan wel 25 meter hoog en duizenden jaren oud worden.
Het lijkt net of hij uit de grond geplukt is en omgekeerd teruggepland is.
Er worden verschillende legende`s verteld over deze boom( te lezen op internet).
In de regentijd slaat de boom het water op in zijn dikke stam voor de volgende 9 droge maanden. De houtschors wordt gebruikt voor het maken van touw en doeken, de bladeren voor kruiden en medicijnen en het fruit wordt gegeten(apenbrood).
Soms leven de mensen in de grote stammen. Al met al een heel fascinerende boom en als ze in groepen bij elkaar staan lijkt het op een plaatje in een griezelfilm.
Onderweg reed er een vrachtauto uit Holland voor ons en tegelijk zie je de kapotgeschoten en verlaten fabrieken, half gezonken grote vrachtschepen en verroeste machines. Het is zo triest om te zien wat de oorlog hier allemaal heeft aangericht. Er moet heel wat gebeuren om dit allemaal weer op te bouwen en helaas werkt de regering niet erg mee.
`s Avonds heerlijk gebarbecued met z`n tweeën .
Afgelopen dinsdag ben ik met een Ierse verpleegkundige mee geweest. Zij werkt voor Amizade . Deze organisatie steunt een aantal projecten hier in Luanda. Er is een klein gebouw waar ze voedingsadviezen geven aan jonge moeders, de zieke baby`s worden hier verzorgd en er is ook een inentingsprogramma opgezet.
Geld is altijd een probleem, maar deze dag waren ze heel blij want ze hadden melk kunnen kopen voor de kinderen, zelf verbouwen ze wat groente en dankzij de Ierse nonnen die daar wonen hebben een aantal kinderen een veilig plekje gevonden.
We hadden koffers bij ons die gevuld zijn met o.a. medicijnen en teststrips voor malaria, vitaminepillen, verband etc. Kinderen met malaria, dysenterie Tb kun je gelijk behandelen. Er wordt geprobeerd om de weeskinderen een plekje te geven om te slapen en te overleven. Er is veel te doen en alle kleine beetjes helpen.
Volgende week ga ik naar een tbs-kliniek,waar ook urologische problemen zijn,misschien dat ik kan helpen en er is hier ook een leprakolonie (minimaal drie uren rijden hier vandaan)
Begin nu het gevoel te krijgen dat ik zeker wat kan gaan doen hier voor de lokale bevolking en vooral voor de kinderen waarvan er vele getraumatiseerd zijn door de oorlog en de leefomstandigheden.
Het belangrijkste is nu om de taal snel te leren!
Nico heeft het erg naar z`n zin op het werk, werkt samen met een heel leuk team. We kunnen hier sporten, we ontmoeten leuke mensen, noren, zwitsers, australiers, canadezen, ieren, colombianen en enkele van hen met nederlandse voorouders.
We leren hier veel.
Hoop dat het goed gaat met iedereen in nederland

Heel veel warme groetjes
Nico en Hanneke