Het nieuwe jaar in Angola

Hallo allemaal,

De feestdagen zijn voorbij en alles begint hier weer wat op gang te komen.
Iedereen heel erg bedankt voor de kaartjes die zelfs vandaag nog binnenkomen.
Altijd een feest om post te krijgen hier.
Zoals de meeste mensen al weten lagen Nico en ik voor de feestdagen met Malaria in bed.
Wat een rotziekte .Ik mocht zelfs een paar daagjes hier in het ziekenhuis logeren i.v.m. wat complicaties. Gelukkig met de kerstdagen weer thuis, rustig met z`n tweetjes. Oud en Nieuw met een collega en zijn vrouw gevierd. Weinig vuurwerk hier. Het gaat gelukkig nu weer goed met ons.
Nico is nu een weekje in Nederland, twee daagjes in Amsterdam voor z`n werk en de rest van de week lekker shoppen en bij de kinderen en familie langs.
Remko en Heleen zijn naar Rotterdam verhuisd, leuk om hun nieuwe stekkie te zien.
Ik zal het voorlopig even met de foto`s moeten doen.
Vandaag was het hier noodweer. De regen kwam met bakken naar beneden.
Er loopt dan zelfs water hier in het huis langs de muren naar binnen.
Die arme mensen die in de hutjes wonen, sommige hutjes glijden gewoon in de modderstroom weg en alles zo lek als een zeef.
De meeste straten daar zijn zandwegen, kun je nagaan wat voor modderpoel dat wordt.
Onderweg zie je weggezakte auto`s die geen kant meer uit kunnen.
Op enkele plaatsen is zoveel water gevallen dat de kinderen er in kunnen zwemmen en het verkeer er niet meer langs kan. Wat een zootje.
Inmiddels heb ik wat contacten lopen om het niveau van de verpleegkundigen wat omhoog te brengen samen met enkele Spaanse ngo ers.
Het enige probleem is de taal want er wordt alleen Portugees gesproken.
Misschien gaan we nog een spoedcursus doen in Portugal en ik heb net contact gehad met een leraar van wie we extra lessen kunnen krijgen.
Heb hier teruggestuurde angolese asielzoekers ontmoet die na 6/7 jaar in Nederland te zijn geweest weer teruggestuurd zijn naar hun eigen land.
Probeer samen met hen werk voor ze vinden wat niet gemakkelijk is hier. Heb nu contact met Nederland om een plan op te zetten voor het opstarten van een eigen bedrijfje.
Er wordt ook hier veel met micro financiering gedaan. Het kost alleen heel veel tijd en geduld om alles uit te zoeken.
Mijn paspoort ligt b.v. al sinds november bij de immigratie, zit hier nu illegaal.
Na enkele weken hoor je dat eerst een kopie van ons trouwboekje willen hebben, wel geen probleem. Daarna komen ze er weer mee terug want er moet een stempel op van de ambassade.
Oké, naar de ambassade, lukt dus niet. De kopie moet eerst vertaald worden door een officiële vertaler, daarna moet het naar de notaris en dan maar hopen dat je een visum krijgt anders kom ik het land niet eens meer uit. Wat een bureaucratie.
Jammer dat alles hier zo moeilijk gaat.
Elke dag zie je het gevecht om hier in het weeshuis (eén van de vele hier) om alle kinderen eten te geven en dat het een feest is als er water is.
De regering doet helemaal niets, ze zijn helemaal afhankelijk van de giften die binnenkomen
Met z`n allen proberen we te helpen. Eén van de vele projecten.
Alle ingezamelde spullen zoals medicijnen knuffels, pennen kralen garen ballonnen enz wordt hier met zoveel enthousiasme ontvangen `k wou dat jullie die blije gezichten konden zien.
Soms voelt het niet goed om daar foto`s van te maken, hoop dat jullie dat begrijpen.
Vorig weekend zijn we wezen fietsen, ik op m`n gloednieuwe fiets die de kinderen mee hadden genomen. Helemaal geweldig.
Het laatste stuk was dwars door de bananenplantages heen, wat is dat genieten! Heel veel vogels gezien en gehoord. Daarna op het strand lekker uitgerust.
Hoop dat Nico a.s. zondag thuiskomt met een koffer vol met spullen die hier niet te krijgen zijn.
Allemaal tot hoors/mails
Groetjes Nico en Hanneke